(Spoiler: het gaat bijna altijd om ‘de manier waarop’).
Een jongen (14) vertelde mij dat hij best snapte waarom hij de klas uit was gestuurt. Het was vooral de manier waarop de meester keek, zei hij. ‘Ik voelde me klein en vernederd, meneer’.
Een docent (62) vertelde mij dat hij het besluit van de directie best kon begrijpen, maar ‘de manier waarop’, daar kon zij zich niet overheen zetten. ‘Alsof ik helemaal niet kan lesgeven’.
We discussiëren wat af in het onderwijs. #21stcenturyskills, onzin? #Growthmindset, onhaalbaar? #Gepersonaliseerd leren, achterhaald? #Kunskapsskolan, slecht? De adviezen van #Hattie, ook maar in de prullenbak?
Mijn voorstel is dat we dit schooljaar vooral eens goed worden in ‘de manier waarop’. Een beetje minder stellig (note to self), wat meer begripvol, vriendelijk en met oprechte aandacht voor elkaar. Af en toe even vragen hoe je overkomt. Eerst de persoon, dan de materie. Ik geloof dat we dan een passender schooljaar tegemoet gaan. En al die andere belangrijke dingen, die komen dan vast ook wel goed, zoals die enorme spelfout in de tweede zin van dit stukje :).
Alle onderwijs- en ondersteuningsmensen, een heel goed schooljaar gewenst. Denk een beetje om elkaar!
Jelle Koopman
info@rakistrainingen.nl
Recente reacties